Top-lista
1. dio
2. Krmača koja proždire svoj okot
Gould Verskojls (prenosim fonetsko pisanje iz teksta, jer stvarno ne znam kako bi ga napisao kao u originalu) je Irac iz Dublina, koji prema svojoj domovinine osjeća neku veliku ljubav i zbog toga 1936. godine odlazi, nakon što je s odvratnošću o njoj napisao da je "krmača koja proždire svoj okot". Iste godine dolazi u Španjolsku i ondje se bori na strani Republike. Tokom rata radi kao telegrafista, a iz toga vremena ostale su samo dvije fotografije - na jednom se on vidi s jednim ratnim drugom, dok je druga grupna fotografija. Do maja '37. godine on se potuca po ratištima građanskog rata i dobija pritom raznorazne bolesti. Tada, kod Barcelone, svome komandantu povjerljivo, na uho, podnosi prijavu, čiji sadržaj isprva ne doznajemo. Nekoliko dana kasnije, Gould dobija naređenje da ode popraviti telegraf na nekom brodu u luci. To je, međutim, zamka - Goulda hvataju i zatvaraju na brodu. Nakon nekog vremena mu se pridružuju dvojica Rusa. Nakon osam dana puta, koje provode u političkim diskusijama (Verskojls je, pretpostavljam na osnovu diskusije, anarhista), brod dolazi u Lenjingrad. Tada Verskojls doznaje da se je doznalo što je rekao svome komandantu u Španjolskoj (iako on to poriče) - on je rekao kako sumnja da sovjetska tajna služba želi dograbiti vodeće položaje u Republikanskoj armiji. To je komandant kao vic prenio svome pomoćniku. Dvojica Rusa, koji su bili s njim tokom putovanja, umiru u zimu 1942. godine u Murmansku, a Verskojls umire u Karagandi, tokom novembra 1945. godine, pri pokušaju bijega. Njegov zaleđeni leš je, naglavačke obješen, žicom zavezan na ulazu u logor, kako bi služio za opomenu ostalim logorašima. U knjigama o španjolskom građanskom ratu, on se vodi kao poginuo jula '38. u Španjolskoj.
Ironična, gotovo sarkastična priča, ali i pomalo fatalistička - pobjeći od jedne sudbine, da bi se dospjelo u jednu drugu ... Ipak, malo slabija od prve priče. Str. 21 - 32, ocjena - 8.2.
Nema komentara:
Objavi komentar