Roman je jedan od klasika pop-kulture, izdan je 1971. godine, a filmovan je 1998. godine pod režijom Terry Gilliama, s Johnny Deppom u glavnoj ulozi. Čitam ga u našem prevodu.
Novinar Gonzo i njegov advokat su na putu za Las Vegas, gdje Gonzo treba napisati reportažu o trci po imenu Mint 400 za neki šminkerski časopis iz New Yorka. Totalno pod drogama, Gonzo vidi ogromne šišmiše koji im se obrušavaju na auto. Gonzo nam potom priča o pripremama za put, koje su se najvećim dijelom svodile na nabavku droga (150 dolara su u Los Angelesu spucali na to). Usput uzimaju stopera, koga uspjevaju gadno preplašiti, iako se zapravo trude biti ljubazni. Nakon toga počinje priča o samom početku avanture - patuljak s ružičastim telefonom je, u klubu u kome su Gonzo i njegov advokat (porijeklom Samoanac i poprilično korpulentne građe) ispijali koktele, prišao Gonzu i rekao mu da je telefonski poziv za njega. Njih dvojica odlučuju organizirati putovanje na pravi način - ogromni brzi kabriolet i par vrsta droge za dobro raspoloženje ...
Riječ je, mislim da je to iz opisa jasno, o poprilično otkačenoj prozi, koja je još otkačenija jer je pisana u prvom licu, direktno iz perspektive glavnog junaka. Sve u svemu, dosta dobro i jako originalno ... Str. 9 - 15, ocjena 7.4
2. poglavlje
Gonzo organizira gotovinu (300 dolara), nakon čega se naši junaci bacaju na nabavku neophodne opreme, koju zaista uspjevaju i nabaviti, ali uz malu dozu agresivnosti. Nakon što je sve nabavljeno i nakon što su se dobro nafilali meskalinom, u rano jutro idućeg dana kreću na put za Las Vegas.
Vickasto, i zanimljivo, još bolje od prvog poglavlja - str. 16 - 20, ocjena - 7.6.
Nema komentara:
Objavi komentar